Vanaf 1977

Vanaf 1977. Het jaar waarin mijn jongste zus  gaat trouwen

Vanaf 1977. De laatste periode voor mijn trouwen met het mooiste meisje van Geleen Lutterade.

1977. Mijn jongste zus ging ook trouwen. Ik was blij dat ze vertrok. Heb tot die tijd nooit een geweldige band met haar gehad. Van die bruiloft kan ik me herinneren dat ze die in Limbricht vierden. ’s Middags kregen we warm eten. De erwten vlogen in het rond. Deze werden door broer wil en mij door de zaal geschoten. Het was die dag ook kermis in Geleen. Ik had rond 19.00 uur afgesproken met een vriend Hans Roks. Ik ben gewoon naar huis gegaan en heb samen met mijn vriend flink wat flessen bier leeg gemaakt en zijn naar de kermis vertrokken. Dit was toch gezelliger dan zo’n bruiloft. Dat jaar kreeg mijn broer uit Nunspeet zijn eerste zoon (geen Marfan patiënt). Van moeders mocht ik niet op kamers wonen, maar kon elke dag met de trein op en neer. Als ze me op kamers had laten gaan, had ik dit nooit overleefd. Niet alleen aan reizen maar ook drank en softdrugs waren toen de grote hobby. Dat heeft het arme mens veel geld gekost. Maar dat het geld daar aan op ging wist ze niet. Door mijn verhalen thuis vond mijn moeder ook dat ik i.v.m. de kosten maar moest stoppen na een jaar. Dat kwam mij goed uit want wat zij niet wist, was dat ze in Eindhoven ook genoeg hadden van die lange vent uit het Zuiden.

Dit wordt mijn meisje voor altijd

Vanaf 1977, marfan, Kermis geleen, funs, lemmensVanaf 1977. Het  jaar leerde ik ook Eef, mijn huidige vrouw kennen. Voor mij liefde op het eerste gezicht, voor haar heeft het enkele maanden geduurd, voordat dat ze het met mij zag zitten. Ik moest van haar wel kiezen tussen haar en de softdrugs. Uiteraard was dit geen moeilijke keus. Ik ben nog steeds super gelukkig getrouwd met haar. Ze kwam voor het eerst bij ons thuis op 26 december 1977. Die dag was mijn moeder bij zus Annie eten. Ik en een vriend hebben een paar flessen bier en een fles Coeberg bessen leeg gedronken en later tegen moeder gezegd dat we twee meisjes op bezoek hadden, die alleen bessen dronken. Toen Eef bij ons thuis kwam toen moeder er was, zei mijn moeder: “Oh, ben jij dat meisje wat de fles bessen heeft gedronken”? Ze schaamde zich dood, terwijl ik en mijn vriend het gedaan hadden.
Na een paar maanden aandringen, zou Eef bij haar ouders zeggen dat ze verkering had. Ik moest maar eens langs komen. Op een zondag was het dan zover. Ik stond met mijn Puch, bloemen en sigaren voor het ouderhuis van mijn liefje. Haar getrouwde zus en echtgenoot waren er ook. Het eerste wat ze vroegen: “Ben jij dus die jongen van 2 meter en met maat 50 in zijn schoenen? Eerlijk gezegd was ik blij dat ze een half uur later naar Brabant gingen

1979. Mijn broer Wil, die inmiddels verhuisd is naar Amersfoort krijg zijn 2e zoon (Marfan patiënt). Als ik met Eef op kraamvisite ga, worden we van de trein gehaald door mijn broer. Hij had zijn eerste zoon op de arm. Toen deze ons zag, beet hij van blijdschap mijn broer in z’n oor. Waar mijn Eefje wel om kon lachen was dat in daar met mijn lange lijf vol tegen een schuifpui was gelopen. Het verblijf was niet zo geweldig. Later dacht ik dat dit kwam door de heimwee van zijn vrouw. Ze is en blijft een echte Sittardse.

1980.
Mijn jongste zus krijgt haar eerste en enige dochter (Marfan patiënt). De verhoudingen tussen mijn jongste zus en mij zijn sinds ze getrouwd is steeds beter geworden. Er is een hechte band ontstaan in de afgelopen jaren. Het kindje zou nog heel vaak op bezoek komen. Ik baalde er wel van dat ik weer geen peetoom werd. Inmiddels was ik 4 dagen in de week gaan werken als schilder en 1 dag in de week naar de streekschool voor mijn aspirant schildersdiploma te halen.

Lees verder op Ik ziek? Marfan Syndroom?