1919 tot en met 1945

1919 tot en met 1945 geboorte van mijn ouders en hun kennismaking.

1919 tot en met 1945.  Vader is geboren in 1921 en mijn moedertje in 1919. Vader werkte bij de Staatsmijnen (bovengronds zoals ze dat toen noemden) en moeder kwam uit het klooster. Vader was een lange vent een beetje aan de magere kant. Kwam uit een groot gezin. De meeste broers en zusters van hem overleden bijna alle voor hun 41e levensjaar. Volgens de doktoren van toen waren ze gestorven aan een hartverlamming of hartstilstand.
De moeder van mijn vader was een strenge chagrijnige vrouw.
Later besefte ik pas, dat het eigenlijk wel begrijpelijk was dat zo’n mens chagrijnig moest zijn. Als je bijna al je kinderen overleeft.
Mijn moeder zou later gaan bewijzen dat dit toch anders kon.

 

Het rare is dat mijn opa en oma aan vaders kant wel over de 70 jaar zijn geworden.

Zou mijn opa dan Marfan gehad hebben, maar dan met het geluk dat zijn aorta niet stuk gegaan is????? Ook hier is later (in 2013) een verklaring en bevestiging voor.

Mijn moeder was maar 1 meter 65 en kwam uit een gezin waar men de kost verdiende in de wegenbouw. Haar vader was stoomwals machinist bij een bekende firma (Tempelman) uit het zuiden des land. Ze trokken met een woonwagen door het hele land. Als jong meisje werkte ze als hulp in de huishouding bij beter gesitueerde gezinnen. Dit meestal in de buurten van Hengelo. Ze werd dan niet Bertha genoemd maar Betsie. Doordat ze door haar moeder vaak naar huis werd gehaald, pikten de gezinnen Betsie niet langer en moest ze iets anders gaan doen. Ze moest dan thuis van alles doen omdat haar moeder zich zo ziek voelde. Later bleek dat het gezellige dikke vrouwtje helemaal niets mankeerde. Zoals ook later blijkt wordt ze maar liefst 86 jaar, zonder ooit ziek te zijn geweest.

1919 tot en met 1945, marfan, ouders, funs lemmens, Bertha en Rene, marfan syndroom, Lindenheuvel, sittard, geleen, Limburg
Reinier en Bertha

Bertha besloot naar het klooster te gaan om non te worden. Ze was toen al streng gelovig. Het had niet veel gescheeld, of ze was in het klooster gebleven. Dat dit niet gebeurde hebben we te danken aan oma Marie en aan een jonge lange vent, mijn vader.

Mijn moeder bleef wel katholiek (tamelijk streng) en zat dus ook in allerlei katholieke verenigingen. Via een vriendin leerde ze mijn vader kennen (broer van haar vriendin). Dit was tijdens de oorlog jaren 1940 tot 1945.

Op de foto is goed te zien hoe klein mijn moedertje was en hoe lang de armen en benen van mijn vader waren. Dit terwijl hij zelf maar 1,85 meter lang was. Wel weer mooi om ze zo te zien zitten.

Lees verder op pagina Kinderen