Operaties

Operaties aan hart en vaten die ik heb ondergaan sinds 1982.

Operaties komen eraan. Ik heb spijt als haren op mijn hoofd, dat ik niet van begin af aan op papier heb bijgehouden, wat er allemaal gebeurd is. Als je de verschillende operaties door leest zul je zien dat van de eerste 2, weinig meer in mijn herinneringen zit. Maar toch wel nog meer dan ik in eerste instantie dacht.
Tijdens het schrijven komen ineens dingen terug. Vele had ik bewust en of onbewust weg gestoken. Vandaar dat ik vaak emotioneel wordt bij het typen van de stukken. Het zal wel goed voor me zijn. Lang heb ik getwijfeld om de emoties ook op papier te zetten. Vanaf nu kan dus iedereen een beetje in mijn hoofd kijken.

Mezelf nu toch bloot geven

Tot dit moment ben ik altijd bewust gesloten geweest over allerlei zaken. Op deze manier wist tenminste niet iedereen wat die lange wel dacht. Ik hoor zo vaak dat mensen niet weten of ik serieus ben of niet. Daar kan ik zo van genieten. Maar nu wordt het dan toch serieus. Er is geen weg meer terug.
Verder wil ik niemand van de kinderen in ons leven te kort doen. Ze zijn ons allemaal even lief. Maar ja, waar het door komt weet ik niet zeker maar één ventje brengt bij mij zoveel te weeg. Waarschijnlijk doordat ik sinds zijn geboorte kinderen van ons zelf pas echt ben gaan missen, hij heel veel bij ons is gekomen en we tegelijkertijd een paar weken in het ziekenhuis hebben gelegen. Wie dit is kun je in de stukken van de operaties lezen. Klik ze maar eens aan.
Operatie 1 (5 april 1982)
Operatie 2 (29 maart 1993)
Operatie 3 (5 november 2002)
Operatie 4 (28 oktober 2003)
Operatie 5 (13 november 2003)
Operatie 6 (mei 2019)
Operatie 7 (6 december 2019)

 

Operatie 8 (komt eraan maar wanneer en waaraan??). Komt dat snel, langzaam of toch niet meer? Dit is dus de angst die we als Marfanpatiënten en familieleden altijd bij ons dragen.