Dagboek 2022,  Geen categorie

Marfan syndroom heeft gewonnen van Funs

Marfan Syndroom heeft gewonnen van Funs  heb ik als titel gegeven omdat ik er van uit ga dat ik overlijd aan een gescheurde of gesprongen ader of en af ander vet hartprobleem. Er is natuurlijk ook kans op andere oorzaken. zoals COPD. Dit heeft sinds 2016 toch wel vat op mij gekregen. Vooral na de flinke griep in winter 2017/2018 en de grootste klap in december 2019 t/m mei 2020. Na dat verblijf van 12 weken IC van het MUMC Maastricht en vervolgens 12 weken Adelante revalidatie centrum Hoensbroek, ben ik lichamelijk en ook geestelijk echt terug geslagen. Wat bijna niemand weet is dat ik vaak heel vaak onverwachts vol schiet, gewoon begin te janken. Zorg dan wel dat ik alleen ben. Waarvoor???  Wie zal het zeggen. Nu ik deze laatste paar regels typ is het december 2020 een jaar geleden dat het helemaal mis ging. Hopelijk red ik het  nog een flinke poos. In 2021 op 11 december zijn Eef en ik 40 jaar getrouwd. Door het CORONA virus hebben we niets kunnen vieren.

Wat heeft die vrouw van mij een kracht. Super. Zonder haar was ik jaren dood. Die is de moeite waard om me steeds terug te vechten.

 

Funs Lemmens is op  19-07-2022 overleden.

Het is 7 oktober 2014 als ik een begin maak aan dit schrijven. Er zal nog  jaren overheen gaan voor het klaar is. Dit wordt mijn laatste bericht voor de website. Ik hoop dat het nog heel lang duurt voor het echt geplaatst wordt. Er is jaren geleden een begin gemaakt aan het maken van mijn website, dus wil ik het ook zelf af ronden met deze laatste titel van dit bericht:
“Marfan Syndroom heeft gewonnen van Funs”.

 

Marfan syndroom heeft gewonnen van Funs ondanks de moderne wetenschap

Zoals het met iedereen gaat die dood is, zullen er mensen onverschillig en verdrietig reageren. Ik hoop van ganse harte dat ook de mensen die verdrietig zijn weer zo snel mogelijk happy worden en zoveel mogelijk aan de leuke dingen denken die we samen hebben gehad. Ik weet uit ervaring dat dit mogelijk (niet altijd makkelijk) is. Ben me toch niet voor niets vaak als een kind blijven gedragen. In mijn jeugd had ik weinig zorgen. Op mijn 19e kreeg ik mijn eerste verlenging van mijn leven. Had al jaren verkering met mijn steun en toeverlaat en ze wou ook nog met mij trouwen. Vanaf dat moment zei ik al dat wanneer ik de 42 jaar haal ik in mijn handen mocht wrijven. Toen ook nog in 1992 mijn broer Wil stierf wist ik het helemaal zeker. Maar bij iedere operatie die volgde heb je weer de drive om er alles aan te doen om weer een verlenging te krijgen. Raar maar waar, vanaf 2013 heb ik het gevoel dat ik nog wel een paar jaartjes mee kan (ook al is het krom en krakende). Ik heb al gekscherend geschreven dat ik ouder wil en kan worden als mijn neef Harry Nijsten en mijn opa Lemmens.

 

Regelmatig even deze tekst bijwerken.

Marfan Syndroom heeft gewonnen van Funs, dagboeken, operaties, Nu is het inmiddels 13 juli 2017. Heb me voorgenomen om nu wat vaker mijn laatste bericht bij te werken. De gezondheid is in de afgelopen 3 jaar best snel achteruit gegaan. Vooral de longen baren mij grote zorgen. Volgens een longonderzoek heb ik de longeninhoud van een 80 jarige. Mijn romp is helemaal vergroeid en de inhoud zit vol met verklevingen en vals littekenweefsel. De longen kunnen bijna niet meer uitzetten met inademen. De zomers worden steeds warmer en de benauwdheid steeds groter. De zomer van 2018 brengt het ene na het andere warmte record! Wel een goed tomatenjaar! hahaha
Zou ik mijn zus Ietje toch achterna gaan en draait dit uit op zuurstoftank in de kamer en slaapkamer? Wie zal het zeggen. Kan lichamelijk ook echt steeds minder.
Heb het meeste moeite met Eef. Zij zal dit toch ook allemaal moeten verwerken. In 2021 vinden ze weer iets tijdens een controle…

 

Marfan is nu niet meer mijn grootste zorg , maar Eef

Ik hoop dat Eef vanaf mijn dood goed wordt opgevangen door familie en vrienden. Vraag me af hoe en of zij dit goed gaat oppakken. Ik heb wel vaker over de dood gepraat en ermee gespot. Maar zij kon daar nooit goed tegen.

Mijn grootste wens is dat Eef, alle andere familie en vrienden met plezier aan mij terug denken. Echt waar: Mijn schoonvader zei het ook al en liet het nog eens zingen op zijn crematie: “GENEIT VAN HET LAEVE, ZOLANG ES UT GEIT|”. En “pap” had gelijk. Blijf aub niet treuren.

Pak z.s.m. de draad weer op en geniet!!!